miércoles, 25 de mayo de 2011

..LA MARIONETA..

Deja caer las rosas y los días
una vez más, segura de mi huerto.
Aún hay rosas en él, y ellas, por cierto,
mejor perfuman cuando son tardías.





                         Al deshojarse en tus melancolías,
                         cuando parezca más desnudo y yero,
                         ha de guardarse bajo su oro muerto
                         las violetas más nobles y sombrías.







No temas al otoño, si ha venido.
Aunque caiga la flor, queda la rama.
La rama queda para hacer el nido.

Y como ahora al florecer se inflama,
leño seco, a tus plantas encendido,
ardiente rosas te echarán en su llama.






                                  Alma venturosa
                                 Al promediar la tarde de aquel día,
                                 cuando iba mi habitual adiós a darte,
                                 fue una vaga congoja de dejarte
                                 lo que me hizo saber que te quería.





Tu alma, sin comprenderlo, ya sabía...
Con tu rubor me iluminó al hablarte,
y al separarnos te pusiste aparte
del grupo, amedrentada todavía.







Fue silencio y temblor nuestra sorpresa;
mas ya la plenitud de la promesa
nos infundía un júbilo tan blando,

que nuentros labios susiraron quedos...
y tu alma estemecía en tus dedos
como si se estuviera deshojando.



Gabriel Garcia Marquez


........................................

Goală ești simplă, ca o mână de-a ta, netedă, pământeană, rotundă, transparentă, ai linii ca luna, umbre ca pomii, goală ești subțir...