domingo, 28 de octubre de 2012

Y Llegaste Tu



Cuando pensé que ya no había
Lugar para el amor,
Cuando creí que las ilusiones
se desangraban en el momento que morían esperanzas
y yo la enterraba en el olvido...
Fue ahí cuando apareciste tú,
cuando despertaste mis sueños dormidos,
bañando mi cuerpo de nuevas fantasías
y de juegos jamás vividos.
Llegaste irrumpiendo a mi vida,
desestabilizando emociones
desestructurando mis pensamientos
derribando la carcaza de mi alma.
Voy a jugarme por ti
voy a amarte despacio,
despertando el fuego de tus entrañas
acariciando cada recóndito lugar de tu cuerpo
que jamás han acariciado.




 

 
Besando melodías que emanan de tus labios
creando castillos de pasión indestructible,
de amor eterno...
Sé que eres ese hombre tierno
que abrigará mis miedos,
sé que entre vos y yo no hay nadie
sólo existe el futuro de un nuevo amor.
Si estás dispuesto a entregarte
si estas dispuesto a amarme
no te detengas, hoy te siento en mi.




sábado, 13 de octubre de 2012

Toamna iubirii..

 


 
 
Privesc pasii ce ma duc tot mai departe ,ascult vaietul frunzelor ingalbenite de atata amar de dragoste...dragostea daruita lor de soare,de soare si de vant ...si chiar de seva..Seva iubirii ce a curs o vreme si in sufletele noastre. Ma strecor printre tacutii ce cauta asemeni mie ,cuvintele sunt acoperite de toamna ce a indraznit sa vie iar vorbele ne-au fost innecate sau poate ingropate de atata...
iubire. Toamna iubirii se asterne in fiecare zi ,in fiecare clipa iar soarele nu-i altceva decat o lumina mata,palida lumina. Privesc pasii ce ma duc tot mai departe,in lumea neantului si a iubirii uitate...in lumea tacutilor care singuri isi cauta frunzele cu numele iubirii...frunze ce acum sunt un covor in care pasii mei ratacesc...Toamna iubirii ,iubirea toamnei...Sentimente apuse sau sentimente inflorind ? Doar noi si frunzele ce acopera iubirea inceputa in prag de primavara.. Toamna iubirii noastre a sosit...

Toamna iubirii 
 
 eseu - Iovanut Adrian



domingo, 7 de octubre de 2012

Dulce Princesa...

 
 
 
Vagaba insensible por esta vida sin color;
con los ojos cerrados, agobiado por el dolor,
hasta que de repente, una intensa luz me iluminó...

Abrí los ojos, miré al cielo y ahí estabas vos:
mágica, hermosa, radiante criatura virginal
como una dulce princesa escapada de un cuento irreal.
 





La claridad de tus bellos e increíbles ojos
inundando con intenso destello multicolor,
cada uno de los espacios grises de mi corazón.

El mínimo roce de tus dulces labios rojos
conmueve cada fibra íntima de mi pasión,
invitando a beber de ellos cada gota de tu amor.

Tu inocente y provocativa sensualidad
te sacude, te golpea, te incita sin piedad,
provocando una avalancha de furiosos sentidos
que te arrastran por toda la eternidad.
 
 
 
 

Inconsciente de mí, sin medir las consecuencias,
te entregué mi vida, mi pasión, mi conciencia;
te entregué, quizás, el más sincero de mis tesoros:
el amor más puro y simple de todos.

Tal vez, te digan que quise arruinar tu vida,
sería una estúpida, loca, idea suicida;


si tu vida es la mía, si no hay vida sin ti,
dicen tantas cosas ya no saben que decir...

La vida me ha golpeado de manera insaciable
con una indescriptible y feroz crueldad,
terrible e intenso dolor, sólo comparable
al que se siente cuando tú no estás...


Fabián Ruiz

 

jueves, 4 de octubre de 2012

Te quiero a las diez de la mañana..





Te quiero a las diez de la mañana, y a las once,
y a las doce del día. Te quiero con toda mi alma y
con todo mi cuerpo, a veces, en las tardes de lluvia.
Pero a las dos de la tarde, o a las tres, cuando me
pongo a pensar en nosotros dos, y tú piensas en la
comida o en el trabajo diario, o en las diversiones
que no tienes, me pongo a odiarte sordamente, con
la mitad del odio que guardo para mí.






Luego vuelvo a quererte, cuando nos acostamos y
siento que estás hecha para mí, que de algún modo
me lo dicen tu rodilla y tu vientre, que mis manos
me convencen de ello, y que no hay otro lugar en
donde yo me venga, a donde yo vaya, mejor que tu
cuerpo. Tu vienes toda entera a mi encuentro, y
los dos desaparecemos un instante, nos metemos
en la boca de Dios, hasta que yo te digo que tengo
hambre o sueño.



Jaime Sabines


Goală ești simplă, ca o mână de-a ta, netedă, pământeană, rotundă, transparentă, ai linii ca luna, umbre ca pomii, goală ești subțir...